Niet alleen hier bij het Oog ds Meesters worden teksten vertaalt, dat gebeurt natuurlijk op veel meer plekken. En alle vertalers doen hun stinkende best om een prachtige tekst te maken. In de echte wereld gaat de tekst, of moet ik manuscript zeggen, naar een uitgever die het nog door iemand laat nakijken voordat het naar de drukker kan, dat heet in het jargon persklaar maken. Een vertaler, Robbert-Jan Henkes, schreef een vermakelijke boutade over wat hij meemaakt met die mensen die zijn tekst nogeens nakijken en persklaar maken, de persklaarversmurfers.
Bij sommige voorbeelden voel ik me wel aangesproken, sorry Luc. Er zijn ook punten waar ik helemaal achter meneer Henkes sta, zoals de hun-hen-regel. Mijn standpunt is dat je altijd hun moet gebruiken tenzij je het over een kip hebt. In het stuk staat het wat bondiger: “ooit uitgevonden door een mataglappe neerlandicus”
ooit uitgevonden door een mataglappe neerlandicus
Robbert-Jan Henkes
Meneer Henkes neemt het ook op voor de Zuidelijke Nederlanden.
Alleen Belgen mogen wat opsteken van het Noord-Nederlands, omgekeerd is kennelijk taboe.
Robbert-Jan Henkes
Hier is het dat ik me zeker aangesproken voel, want ik benoem vaak dat een woord onbekend is voor Nederlanders. Een voorbeeld dat gebruikt wordt is het woord “begingeneriek”, dat zal nooit in het Oog des Meesters voorkomen. Als ik de nalezer was dan had ik opgemerkt dat begingeneriek beter niet kan worden gebruikt, want onbekend voor de meeste Nederlanders (tenzij het in de context wel duidelijk genoeg zou zijn wat de betekenis is).
Lees zijn boutade en geniet van zijn boosheid. Contra de persklaarversmurfers (neerlandistiek.nl)
Geef een reactie