Algemeen zal er een verschil wezen tussen Nederlanders en Vlamingen, en ik ben niet de persoon ernaar om naar vooroordelen te luisteren, maar wij Nederlanders zijn een handelsnatie. Wij denken eenmaal in verdienmodellen, commerciëler denk ik. Maar ook toch ook met een ander plichtsbesef vermoed ik. Toen ergens midden jaren 80 het idee kwam toen Selecta maar niet met de Ausbau set kwam [ook een commerciële overweging] het zelf te doen, hebben “wij” van de spelersgroep »De Morgenster« de hoofden bij elkaar gestoken. Eerst de godfathers van het blad Cor en Rinus, in het nu ultra zeldzame 0 nummer werd aan de diversen groepen het plan ontvouwt het blad op te richten. Puur een clubblad. Om de nieuwe regels uit het Duits te vertalen en uit te leggen. Wij realiseerde dat dit een monsterklus zou worden. Dus werd er gekeken “wie kende er Duits, wie kent er tekenen, wie ken wat”, daar kwam uit dat alleen Cor, Rinus en Ron geschikt waren als vertalers, ik was handy met plaatjes overtrekken om geschikt te maken voor de lay-out. Monnikenwerk, met een zwarte fineliner. Ron werd gebombardeerd tot ‘rapporteur Dulìn uit Midden-Aarde” en begon enthousiast aan Literatureluurs (fantasy-boekbespreking), terwijl Cor en Rinus zich storten op de net aangeschafte Ausbau Set. Tja dingen waren toen nog zo anders, romantischer misschien. Je surfde natuurlijk niet op een website, euh een wattus, nee je moest fysiek naar Duitsland, en kocht daar je boeken en dozen. Dus werd Aad gecharterd om ‘even’ op en neer naar onze oosterburen te karren. Gelukkig was hij getrouwd met Berbel, een jawel Duitse. Wagen volgepropt met in Berbel haar ogen randfiguren, Gelukkig was Andreas ongeveer in zijn eentje het vijftienvoudige van ons, maar er zat nogal wat “haar” in de auto. Berbel verloor het qua lengte.
Zo werd het blad geboren. En wat een behoefte was er zeg aan dit (en wel meer enthousiasme bij diversen andere clubs). Het clubblaadje werd een hit. Het was een excentrieke club waarschijnlijk in de ogen van de doorsnee Nederlander, en ja het was over algemeen een groep hardrockers, niet geheel vreemd trouwens in die dagen. Er zat een grote verbinding tussen de muziek en fantasy en fantasy role-playing toen. Vele speelde AD&D en hier dus OdM. Met het stijgen van verkoop/abonnementen kwam er, kern van dit verhaal DE DEADLINE! In de clubbladentijd, was er geen druk, Cor deed de grote vertalingen, Rinus begon aan zijn quest Wetenswaardigheden, en Ron schreef [overigens geweldige] stukken. De rest deed hand-en-spandiensten, mijn ouwe typemachine werd verplaatst naar de Rosestraat, trouwens ook mijn boekenkast, wat al een avontuur op zich was, twee (Andreas en ik) een boekenkast over hun kop, omdat het toch een tering eind was, de meest prettige manier [ja we waren soms vreemd] en mijn broer Peter als begeleider… tranen gehuild van het lachen. Langzaam bouwde we dus een soort van redactie, waarbij mijn privételefoon de redactietelefoon werd. Echt clubliefde. Dat veranderde met de abonnees, de rollen veranderde ook. Voor Ron was de lol er schijnbaar snel af. Het gezellige werd een tijdsdruk, en tijd? Dat had hij helemaal niet!
Ed D kwam erbij, Ed student informatica en lid van de club als speler, bood aan om alles op zijn personal computer uit te tikken en uit te printen. Tevens werd hij [en alleen hij] corrector. Daarmee werden legendes geboren, het zal hier niemand wat zeggen, maar »Betje geroust« leeft nog steeds voort (ten meer omdat Rinus ons helaas ontvallen is), in zijn ijver had Rinus onbedoeld ons een strijdkreet opgeleverd, waar hij “een beetje geruster” [wat een puzzel voor de onervaren Ed] bedoelde schreef hij dus Betje geroust . Maar Rinus was meer dan mister Betje, hij was de bewaker, mister deadline. Tot aan dat er (en alles werd door de spelersgroep bij elkaar gelegen om iets te kunnen kopen, Rinus had dus ook nog de penningmeester functie) een copiermachine kwam, reed hij [en ok heel vaak] op en neer naar een kopieerwinkel om te verkleinen, kopiëren en de bladen in elkaar zetten, bandjes met adressen erom en op de bus. Hels karwei maar haast iedere maand kwam er een blad, elke maand kwam er die vreselijke deadline. Uiteindelijk kwam Edward erbij, steeds wildere plannen ook, de Magiedoos moest vertaald worden (een typische Tovenaarskeus), de Havena doos ook en hey we beginnen ook aan de Goden en Geweiden doos, en dan de droge in vele ogen niet passende (en daarmee de schakel die de kettingsterkte bepaalde) Rinus die vroeg “oké prima plan, maar wat zetten wij deze maand in het blad” waarna er direct daardoor drie man terug naar waar ze waren werden gebracht. Uiteindelijk groeide het allemaal door de deadlines die ze zelf wilde (we waren een maandblad geen kwartaalblad), het langzame gezeur met die vrienden van VZG Palantir, [die notabenen eerst gewoon adverteerde in het blad] kwam er een stille dood.
In dit verhaal zit een boodschap, welke ik mis in het huidige OdM verhaal. En nee Cor, Ron, Ed, Rinus en Edward waren geen professionele vertalers, noch beroeps redacteuren, noch uitgevers, maar hobbyisten die in hun (vaak beperkte) vrijetijd een maandblad maakte. Ik kijk al enige tijd met tergende ongenoegen naar LT Productions (or what ever) en hun beloftes (inmiddels aka Select/Palantir/FPO), en vraag mij af… waar zit jullie deadline? Als het 5/6 man met alleen Ed een background van Duits geleerd te hebben (Cor had in Duitsland gewerkt, Rinus stiefmoeder was Duits, Ron had het zijdelings genoten, maar was leraar Nederlands, en Edward had ‘enige’ kennis van Duits) dat wel lukt en een team (waar zo mee gepronkt is) niet. Wordt het een raar verhaal, ik en vele hebben onze tijd in het nalezen gestoken om dan 8 MAANDEN totale, maar dan ook totale radiostilte uit België te zien. Ik zeg het; wij Hollanders zullen commercieel anders denken, maar deze Sint Nicolaas, Kerst, Oud en Nieuw periode, waar cadeaus de norm zijn leek mij de uitgelezen tijd met wat dan ook aan OdM te komen of het nu klassieke Reeks of OdM5 is… maar LT Productions
Geef een reactie