Woestijnen zijn verre van saaie locaties met niets anders dan zandduinen, verafgelegen bergen, zeldzame oases, en af en toe een cactus en natuurlijk ook een eindeloos bakkende zon. Ork of Goblin-stammen, woeste blauwe draken en oude ruïnes liggen allemaal op de loer in dit hete gebied, klaar voor dappere avonturiers om dezen te ontdekken.
Onbelangrijke gebeurtenissen
- Een licht briesje geeft de nodige rust in de snikhete omstandigheden.
- Vijf stenen zijn gerangschikt tussen het zand in een halfrond patroon.
- Stukjes zand voelen nat aan. (In feite is het gedrenkt in zuur dat 1d4 SP zuurschade aanricht).
- De wind heeft een klein nest met daarin 1d3 +3 smakelijke hagediseieren blootgelegd.
- De ondergaande zon baadt de eindeloze duinen in bloedrode tinten.
- Twee sets netjes opgevouwen kleding liggen op het pad van de helden; er is geen teken van hun eigenaren.
- Stuifzand bedekt gedeeltelijk een grote, gepolijste paarse steen.
- Verschillende grote vogels cirkelen aan de horizon.
- Een geitenkudde knabbelt aan het schaarse struikgewas.
- De helden stuiten op een lege, deels ingestorte tent.
- Een eenzame Ork of Goblin verkenner observeert de helden.
- Bij zonsopgang druipen de cactussen met smakelijke en welgekomen dauwdruppels.
Onbelangrijke bezienswaardigheden
- Een dode ratelslang ligt opgerold op de bodem van een ondiep zinkgat.
- Verschillende dierlijke skeletten liggen rond een kleine oase. Is het water in de oase vergiftigd?
- De genadeloze zon heeft de bovenste zandlaag tot glas gebakken en de helden kunnen er niet rechtstreeks naar kijken zonder verblind te worden.
- Vier Orken of Goblins rijden op enorme Zandstuivers of zandwolven en beklimmen een nabijgelegen duin. Bij het zien van de helden trekken ze zich snel terug.
- Een blauwe draak vliegt over de hoofden van de helden en houdt een dode kameel in zijn klauwen vast.
- Een gastvrije oase blijkt niets meer te zijn dan een fata morgana.
- Een droge put staat in het midden van enkele ruïnes.
- Een gigantische schorpioen duikt plotseling op vanachter een duin. Helden te paard kunnen dit monster ontwijken, maar helden te voet moeten zich verdedigen tegen het uitgehongerde giftige creatuur.
- Hulpkreten leiden de helden tot bij twee mannen die tot aan hun nek in het woestijnzand begraven liggen.
- Een geërodeerd beeld van een man met een adelaarskop staart in de verte – de richting waarin de helden moeten reizen.
- Een uitgebrand scheepswrak ligt halverwege een duin.
- Tien meter hoge cactussen vormen een stekelig woestijnbos. Er rondtrekken zou een extra dagreis kunnen kosten en de voorraden van de helden aanspreken, er door trekken zal leiden tot 2d6 schadepunten alvorens het cactusbos is doorkruist.
Rustige reisdag
- De dag is bloedheet. Geen wolken ontsieren de blauwe lucht. De helden zien de hele dag niemand.
- Een paar wolken scheren door de lucht en de wind blaast af en toe heet zand in de gezichten van de helden.
- Rond het middaguur ontdekken de helden oude sporen in het zand maar zien verder niets van belang.
- ’s Middags waait er een zandstorm over de horizon, maar komt gelukkig niet in de richting van de helden.
- De helden (en/of hun rijdieren) zwoegen gedurende een groot deel van de dag over verschillende hoge duinen. Hun vooruitgaan is erg langzaam.
- Flarden diep, zacht zand belemmeren de snelle voortgang van de helden in de ochtend, maar in de middag verhardt het zand weer en kunnen ze het tempo opdrijven en misschien wat van de verloren tijd inhalen.
- Rondcirkelende buizerds volgen de helden een groot deel van de dag. De vogels verdwijnen als de schemering valt.
- Een paar wolken zorgen ’s ochtends voor een beetje schaduw, maar de middag is warm en saai.
- De helden betreden een bijzonder karakteristiek duinveld. Hier groeit niets, en niemand en niets wordt gedurende de ganse dag aangetroffen.
- Een zachte wind blaast het grootste deel van de ochtend hete zandduivels rond de helden. De wind neemt aan het begin van de middag af en de temperatuur stijgt alarmerend.
Kampeerplaatsen
Een steile duin biedt schaduw en bescherming tegen de koude nachtbries.
Een kleine oase ligt te midden van een veld van lage stervormige duinen. De paar dadelbomen die zich er omheen verzamelen, zorgen voor welkome schaduw.
Uit het zand rijst een rotsachtige heuvel op; verschillende ondiepe grotten aan de basis bieden beschutting tegen de extreme warmte.
Een opgedroogde rivierbedding kronkelt en draait door de woestijn. De steile oevers bieden beschutting. Helden die in het bed graven, kunnen zelfs water vinden.
Drie verlaten tenten bevatten niets anders dan de uitgedroogde overblijfselen van lang overleden reizigers.
Iemand heeft een diepe put gegraven in deze droge rivierbedding. De rivierbedding biedt een goede en welgekomen beschutting tegen de extreme warmte.
Krediet
Dit is een kort systeemneutraal fragment uit Wilderness Dressing: Deserts van Brian Wiborg Mønster. Dit boek is verkrijgbaar bij Raging Swan Press in 5e, Pathfinder First Edition en OSR edities.
Je kunt dit materiaal gratis downloaden als .pdf en .txt-bestand door op de knop onderaan dit bericht te drukken. U hoeft ons geen e-mailadres te geven of een account aan te maken.
Desert Dressing — Raging Swan Press
Nieuw Avonturijns monster (Rodlofo):
De Zandstuiver
De Zandstuiver wordt ook wel eens de ‘dronkaard van de woestijn’ genoemd, omdat het grote zwijn zo schommelt tijdens het lopen, en omdat dit dier voor de zwartpelsen die in de woestijn wonen het enige vervoersmiddel is.
Moed: 18
Levensenergie: 25
Beveiliging wapenrusting: 3
Aanval: 8 (Lichaamskracht bij contact 16)
Afweer: 3 (telt ook als bijkomende BW tijdens het rijden op snelheid)
Trefpunten: 1d6 +2
Snelheid: 9 – de snelheid kan tijdens een charge worden opgevoerd tot 15 met een verhoging van +1 per gevechtsronde. De impact van het contact is gelijk aan 1d6 +huidige Snelheid en valt dan onmiddellijk terug tot 9 voor de rest van de strijd.
Monsterklasse: 8
Zandstuivers zijn goed aangepast aan het leven in de woestijn. Ze kunnen goed tegen de hitte, de droogte, het stuivende zand en de kou. De vacht van een Zandstuiver isoleert het grote zwijn tegen de hitte. Ook de vetlaag op de buik doet dat. Het vet dat erin zit, houdt de zonnewarmte tegen. Een Zandstuiver kan ongeveer tien dagen zonder water. En als hij dan water tegenkomt, drinkt hij meteen heel veel en erg snel, wel meer dan veertig in vier minuten liter. Veel mensen denken dat een Zandstuiver het water opslaat in zijn vetlaag, maar dat is niet zo. In de vetlaag zit reservevoedsel. Als de Zandstuiver het reservevoedsel gebruikt, worden de vetlaag kleiner.
Lopen in de woestijn is ook voor een Zandstuiver geen pretje, het hete zand kan de voetzolen van dieren gemakkelijk verbranden. Gelukkig hebben deze geharde dieren daar een oplossing voor, de poten van de Zandstuiverzijn beschermd door een dikke laag eelt.
De Zandstuiver is een veel grotere versie (x1,5) van de Avonturijnse wilde zwijnen. Deze dieren zijn van een extreem koppig en venijnig ras, Ze zijn zo groot dat ze bijna net zo groot zijn als een pony, maar aanzienlijk omvangrijker en, als ze goed worden getraind, kunnen ze worden bereden door tweebenige creaturen die minder dan drie meter groot zijn en moedig (of gek) genoeg zijn om zulke waanzin uit te proberen.
Vooral in de woestijn levende Orken gebruiken ze graag als rijdieren. Zandstuivers vallen aan door met hun slagtanden toe te slaan. Deze grote, harige, varkensachtige wezens hebben prominente snuiten en erg scherpe slagtanden. Ze hebben een bruin- tot grijsachtige kleur en hebben heel vaak camouflerende strepen of vlekken in hun harige vacht. Een volwassen Zandstuiver kan tot twee meter lang worden. Gewonde Zandstuivers zijn zeer agressief en vallen alles aan wat in hun blikveld komt. Er is een kans van 1-6 op 1d20 dat iemand die door de slagtanden van een Zandstuiver wordt getroffen en er levensenergie aan verliest geïnfecteerde wonden oploopt die dubbel zo veel tijd nodig hebben om te genezen – en de Balsam Salabond spreuk ook dubbel zoveel ASP kosten om te genezen. De Zandstuiver is een extreem taai dier dat naast de orkenstammen te vinden is in de dorre woestijnen van Avonturië. Deze dieren zijn notoir slecht gehumeurd, luidruchtig flatulent, erg agressief en gevaarlijk en zeer onvoorspelbaar. Dit zijn precies het soort eigenschappen die de Orken enorm bewonderen, en dus was het niet meer dan normaal dat sommige dappere (lees krankzinnige) Orken hun leven vergooien voor de kans om zich bij de prestigieuze gelederen van de Ork Zandstuivers aan te sluiten.
Orkzandstuivers
Alhoewel ze dezelfde scores hebben als standaard Orken, zijn Orkzandstuivers die zwartpelsen die door puur lef en vastberadenheid, erin zijn geslaagd om de wrede Zandstuiver in mindere of meerdere mate te temmen en in de strijd te berijden en daardoor te fungeren als een vorm van zware cavalerie voor de woestijnbewonende Orken. Door het venijnige en koppige gedrag van de dieren is niet elke Ork geschikt om Zandstuiver te worden. Het is bekend dat deze dieren iedereen aanvallen die proberen op hun harige rug te kruipen. Jonge Orken sneuvelen met tientallen tegelijk totdat een Zandstuiver uiteindelijk een van de Orken als zijn ruiter accepteert. Wanneer ze in de strijd worden geworpen, vervullen Orkzandstuivers meestal de rol van zware cavalerie; in staat om door goed opgebouwde schild- en speermuren van vijandelijke formaties te breken.
Het kost enige afstand om snelheid op te bouwen, maar uiteindelijk krijgen de poten van de Zandstuiver het beest in beweging met een snelheid die totaal onverwacht is voor zo’n massief dier. De grond schudt bij elke bonkende pas en de impact van de Zandstuivers met een vijand verbrijzelt botten en stuurt hun slachtoffers 2d6-1 schreden de lucht in. Het is in sommige stammen normaal dat een groep Orkzandstuivers zich ontwikkelt tot ‘bruten’ naarmate ze ouder worden. De combinatie van bijzonder grote en krachtige Orken die bovenop een al even massieve Zandstuiver rijden, zorgt voor een nog verwoestender charge en, niet verrassend, nog meer branie en bravoure rond veel Zwartpelskampvuren.
Maker: Mikael Quites
Auteursrecht: Mikael Quites 2014. www.mikaelquites.com
Geef een reactie