de twaalf goden – Efferd

Hier een korte beschrijving van één van de twaalf goden die in Aventuria aanbeden worden namelijk Efferd.

tekening/artwork: Nadine Schäkel – Ulisses Spiele.

• De maand aanduiding Efferd is gelijk aan de maand September.
• Tijdsaanduiding 02:00 -03:00 AM – 2:00 – 03:00 pm
• Efferd is de god van de zee, water en wind.

Efferd, God van Water, Wind en Zeevaart. Efferd is de zee-en watergod. Vaak neemt hij de gestalte van een reusachtige dolfijn aan en opstandbeelden wordt hij vaak afgebeeld als een mens met een dolfijnenstaart. Efferd is de beschermgod van de zeelui, de vissers en vele havensteden maar ook is hij de heer van de regen waardoor hij in dorre- en woestijngebieden vaak een grote verering ten deel valt. De essentie van de godheid: Water is het element van de eeuwigheid, dat heel de kosmos in tijd en ruimte vervuld. In den beginne verhief zich sumu, het land, vanuit het water en werd door los, de hemel, gedood. Sindsdien draagt het levende water het dode land op zijn schouders. Water drenkt de wortels van de planten, water stroomt over het land en geeft de dieren te drinken, water valt uit de hemel en besprenkeld de oogst van de mensen. Zonder water zou er géén land zijn, géén planten, géén dieren en géén mensen. Efferd is de god van het water. Zijn woord leidt de oceanen, zeeën, meren, rivieren en de regen. Zijn macht schept leven, onderhoudt het leven en neemt het leven. Efferd is zowel het leven als de eeuwigheid.

De zin van het leven: De mens maakt deel uit van de eeuwige cirkel van het water, de cirkel van geven en nemen. Hij bewerkt de velden waarop de regen valt en drijft zijn vee naar drinkplaatsen, hij vaart met zijn schepen op de rivieren en oogst de vruchten van de zee.
Efferd kijkt naar de stroom van de wereld en het bevalt zijn goddelijke blik om de mensen als deel van zijn kringloop te zien. Bovendien wil hij dat ook de mensen deze kringloop behouden en bevorderen. Alléén de mens kan dode woestijn in een bloeiend landschap omvormen, alléén hij kan het water veilig doorheen sloten en kanalen leiden, slechts hij heeft de moed om de grote oceanen te bezeilen op zijn schepen. Daarom volgt het verloop van de wereld op dezelfde manier zoals het water een rivierbedding volgt.
Leven na de dood : Zoals elke regendruppel eens de grond bereikt en elke rivier ooit ergens in de zee uitmondt, eindigt ook een mensenleven. Het einde van een vol leven is het opgaan in een grote zee, in de allesomvattende armen van Efferd. Alléén Efferd weet waar en wanneer een rivier in de eindeloze oceaan vloeit. Elke levende ziel, die op de zee verdrinkt, werd door Efferd persoonlijk opgepikt. Doch wee de zondaars, die hun bestemming verloochenden, die de wereld schade berokkenden en het leven bevochten…hun wacht hetzelfde lot als een rivier zonder monding : het langzaam wegkwijnen in de woestijn, zonder spoor, zonder enige hoop op redding.